Η διδακτική ιστορία του Αβράαμ

Σε αυτό το βίντεο της κωμικής σειράς Mitchell and Webb (ο David Mitchell είναι και αρθρογράφος στον Guardian) βλέπουμε τον θεό να προστάζει τον Αβραάμ να σφάξει τον γιο του. Μετά από λίγο του εξηγεί πως του έκανε... χαβαλέ, απλά για να δοκιμάσει την πίστη του.

 Ότι ακριβώς θα περίμενε κανείς από ένα τέλειο πλάσμα, που φυσικά δεν έχει καμία τάση μεγαλομανίας. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα αντιμετωπίζαμε σήμερα έναν άνθρωπο που θα έλεγε πως έσφαξε το παιδί του γιατί του είπε ο Θεός.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά δυσκολεύομαι αρκετά να θαυμάσω, πόσο μάλλον να λατρέψω έναν ουράνιο κηδεμόνα που με θεωρεί παιδί του μεν και με αγαπά, αλλά από την άλλη ζητά να σφάξω το παιδί μου. Αυτή η μανία για ανθρωποθυσίες είναι πραγματικά ακατανόητο πού ακριβώς συνεισφέρει στο να είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον.

Οι ομοιότητες με λίγα λόγια

Μερικές ομοιότητες του Θεού με τον Χίτλερ:

• Και οι δύο ήταν φιλοπόλεμοι
• Ο Χίτλερ είχε την Άρια Φυλή και ο Θεός είχε κι αυτός τους εκλεκτούς του, είτε στην μορφή των Ισραηλιτών, αρχικά, και αργότερα στο αποκαλυπτικό σενάριο όσων σώνονται.

• Ο Θεός κατέχει την ιδέα της τιμωρίας στην μορφή της Κόλασης. Ο Χίτλερ την έκανε πράξη, αφού ήταν πεποισμένος και αυτός πως κατείχε την απόλυτη αλήθεια.
• Και οι δύο είχαν την στήριξη του Βατικανού και του Πάπα
• Και οι δύο είχαν διατάξει γενοκτονίες
• Και οι δύο στηρίζονταν σε ολοκληρωτικά μοντέλα εξουσίας όπου δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, αμφισβήτησης και έκφρασης.  Και το ναζιστικό μοντέλο και το μοντέλο του πιστού/προβάτου βασίζονται πάνω στον έλεγχο της σκέψης και πως στην πεποίθηση πως ο πιστός/στρατιώτης του Χριστού είναι στην ομάδα η οποία κατέχει την απόλυτη αλήθεια, ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να αμφισβητεί αυτά που ξέρει.

Γιατί η σύγκριση

Ως πρώην (κατά δήλωση ευτυχώς) χριστιανός μπορώ να καταλάβω την έκπληξη και την αρχική αποδοκιμασία ενός ιστολογίου με τόσο  προκλητικό τίτλο. Έχω στενούς φίλους Χριστιανούς και δεν έχω σκοπό να προσβάλω προσωπικά τον χριστιανό που διαβάζει αυτές τις γραμμές. Απευθύνομαι σε αυτούς που είναι ανοιχτοί στην αναθεώρηση των απόψεών τους, που δεν πιστεύουν πως έχει αποκαλυφθεί η απόλυτη αλήθεια μόνο σε αυτούς. Στις αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου θα εξηγήσω γιατί η σύγκριση του Θεού της Βίβλου με το Χίτλερ είναι αναπόφευκτη. Αρκεί κανείς διαβάσει έστω και λίγο από το βιβλίο γνωστό ως "Αγία Γραφή".
Από τα πρώτα κιόλας βιβλία της Βίβλου, συγκεκριμένα στον Σαμουήλ Α, στο 15ο κεφάλαιο, ο γεμάτος αγάπη Θεός διατάζει τον Σαμουήλ: "Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Θα εκδικήσω όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο·  πήγαινε τώρα και πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους λυπηθείς· αλλά, θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι."

 Είναι προφανές εδώ πως η αγάπη για όλους τους ανθρώπους, και όλα τα πλάσματα ξεχειλίζει σε κάθε λέξη. Πώς ένας τέλειος αψεγάδιαστος χαρακτήρας που είναι γεμάτος με αγάπη διατάζει μία μαζική σφαγή ανυπεράσπιστων παιδιών και γυναικών, μία γενοκτονία, με στόχο την εκδίκηση; Αν το τυφλό ρατσιστικό μίσος, η δίψα για αίμα, για εθνοκάθαρση και η απουσία οίκτου σας παραπέμπουν σε αγάπη τότε υπό αυτό το σκεπτικό και ο Χίτλερ ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Όπως και να έχει η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.